Ανόρθωσις Αμμοχώστου - Τράπζονσπορ: 3 - 1

26 Ιουλίου 2005

Η μέρα που η Ανόρθωσις Αμμοχώστου ταπείνωσε μέσα στο ΓΣΠ την τουρκική Τράπζονσπορ, στα πλαίσια του δεύτερου προκριματικού γύρου του Champions League!

Τελικό σκορ: 3 - 1!

Πριν από τον αγώνα κανείς δεν πίστευε ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη. Ενδόμυχα, βέβαια, όλοι περιμέναμε μια καλή παρουσία, μια αξιοπρεπή εμφάνιση που θα μας έκανε περήφανους, και δεν θα χάριζε τη νίκη στους Τούρκους, οι οποίοι διακήρυσσαν ότι η ομάδα τους είχε εθνικό χρέος να νικήσει! 

Μα ο Τιμούρ Κετσπάγια και οι παίκτες του αλλιώς είχαν σχεδιάσει τα πράγματα! Με μια συγκλονιστική παρουσία μέσα στο γήπεδο, μια κατάθεση ψυχής, χωρίς προηγούμενο, και με τον κόσμο να εμψυχώνει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα τους ποδοσφαιριστές, πραγματοποίησαν έναν αθλητικό θρίαμβο που παρόμοιό του δεν έχουμε ζήσει μέχρι τώρα!

Το τέλος του αγώνα βρήκε τον κόσμο να πανηγυρίζει στις κερκίδες, κλαίγοντας, γελώντας, φωνάζοντας συνθήματα για την Ανόρθωση, για την Αμμόχωστο, για την Κύπρο μας! Αγκαλιάζονταν και χόρευαν με έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό! Νέοι, γέροι, παιδιά, από όλες τις ομάδες του νησιού βγήκαν στους δρόμους, τραγουδώντας το τραγούδι-ύμνο πλέον της ομάδας: "Χώμα που περπάτησα, γη που νοσταλγώ, χώμα που μ' ανάστησες, Αμμόχωστος!"

Μερικές μέρες αργότερα, στις 3 του Αυγούστου, παρά την ήττα της με 1-0, και παρά το κλίμα τρομοκρατίας και πολέμου που δημιούργησαν οι Τούρκοι μέσα στην Τουρκία, η Ανόρθωσις Αμμοχώστου πήρε πανηγυρικά την πρόκριση για την επόμενη φάση, στέλνοντας τον κόσμο της στους εφτά ουρανούς και την Κύπρο όλη ξανά στους δρόμους! Δεν είναι λίγο μια "μικρή" ομάδα, με ελάχιστο προϋπολογισμό 2-3 εκατομμυρίων, να θέτει νοκ άουτ μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη των 40-50 εκατομμυρίων! Όταν δε τυχαίνει αυτή η ποδοσφαιρική υπερδύναμη να εκπροσωπεί τη χώρα που κρατά όμηρο την πόλη που εκπροσωπείται από τη "μικρή" ομάδα, ο άθλος αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία!

Ναι! Αυτό που πέτυχε τότε η Ανόρθωσή μας δεν ήταν απλά μια ποδοσφαιρική νίκη. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αναπόφευκτα το μυαλό δημιουργεί συνειρμικούς συμβολισμούς που παραπέμπουν στη νίκη μιας σκλαβωμένης πατρίδας απέναντι στον κατακτητή. Στην αναγέννηση του Φοίνικα μέσα από τις στάκτες του. Σε όλα αυτά που θα ένιωσαν μάλλον και οι φυλακισμένοι από τους Ναζί αγωνιστές, στην ταινία Escape to Victory, όταν συνειδητά επέλεξαν να συνεχίσουν τον αγώνα, αντί να εφαρμόσουν το σχέδιο και να δραπετεύσουν... Με το στάδιο κατάμεστο να σείεται από την ιαχή: "Victoire! Victoire!" 

 Όπως έγραφε τότε σε κάποιο άρθρο της μια κυπριακή εφημερίδα, "ναι, δεν νικήσαμε την Τουρκία και τον Αττίλα. Ναι, δεν απελευθερώσαμε την Αμμόχωστο. Ναι, δεν απαλλαγήκαμε από την κατοχή. Δικαιούμαστε, όμως, να πανηγυρίζουμε, γιατί κατανικήσαμε -στον αθλητισμό, στο ήθος, στον πολιτισμό- τον εισβολέα και κατακτητή μας." Πώς; Με ενότητα, προγραμματισμό, πίστη, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και υπομονή. Αλήθεια, αμφιβάλλει κανείς ότι με αυτά τα στοιχεία μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποτε θα διώξουμε από το νησί μας τους Γκρίζους Λύκους, τους Αττίλες, τους εποίκους; 

Ανόρθωση, ευχαριστούμε που έγινες η αιτία να ξαναθυμηθούμε αυτό το βασικό!

Αμμόχωστος, θα επιστρέψουμε!

Το 1-0

Το 2-1

Το 3-1