Ιστορίες για τη Μητέρα

Ιστορία 1η

Η μητέρα του Κώστα είχε μόνο ένα μάτι. Τη μισούσε ... αφού τον έκανε να νιώθει αμηχανία. Αυτή δούλευε σκληρά για να τον μεγαλώσει...

Μια μέρα η μαμά του Κώστα πήγε στο Δημοτικό σχολείο για να τον χαιρετήσει.. Αυτός βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. "Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό σε μένα", είπε; Την αγνόησε, της έριξε ένα μισητό βλέμμα και έτρεξε να φύγει. 

Την επόμενη μέρα στο σχολείο ένας από τους συμμαθητές του είπε, "Κώστα η μαμά σου έχει μόνο ένα μάτι!"  Ήθελε να χαθεί από τον κόσμο. Ζητούσε από την μάνα του να εξαφανιστεί. Της είπε εκείνη τη μέρα: "Αν θέλεις να με κάνεις συνέχεια ρεζίλι, γιατί δεν πεθαίνεις καλύτερα;"

Η μαμά του δεν απάντησε ... αυτός δεν μετάνιωσε ούτε για ένα δευτερόλεπτο γι' αυτά που της είπε.... Ήταν γεμάτος θυμό...

Ήθελε να φύγει από το σπίτι της μάνας του, και να μην έχει καμία σχέση μαζί της. Έτσι, διάβασε πραγματικά σκληρά, πήρε την ευκαιρία και πήγε στο εξωτερικό για σπουδές. Στη συνέχεια παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα σπίτι δικό του. Έκανε παιδιά, ήταν χαρούμενος με τη ζωή του, τα παιδιά και τις ανέσεις που είχε. 

Τότε, μια μέρα, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφθεί. Δεν τον είχε δει εδώ και χρόνια και δεν είχε συναντήσει ποτέ τα εγγόνια της. Όταν στάθηκε κοντά στην πόρτα, τα παιδιά του γέλασαν μαζί της, και αυτός φώναξε σε αυτήν να μην ξανάρθει χωρίς πρόσκληση. Ούρλιαζε σε αυτήν: "Πώς τολμάς να έρχεσαι στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου!" Φύγε από δω! ΤΩΡΑ! " Και η μητέρα του ήσυχα απάντησε: "Ω, λυπάμαι. Μπορεί να έχω έρθει σε λάθος διεύθυνση...", και εξαφανίστηκε από τα μάτια του.

 Μια μέρα, ήρθε στο σπίτι του μια επιστολή σχετικά με μια συνάντηση με τους συμμαθητές του στο σχολείο, για επανένωση .Αυτός είπε ψέματα στη γυναίκα του, πως θα πήγαινε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι.... Μετά την επανένωση με τους συμμαθητές του στο σχολείο, είπε να επισκεφτεί το πατρικό του σπίτι από περιέργεια...   

Οι γείτονες του είπαν πως η μητέρα του πέθανε. Δεν συγκινήθηκε καθόλου....Του έδωσαν ένα γράμμα που του άφησε η μητέρα του.....   

"Αγαπημένε μου γιε,
Σε σκέφτομαι όλη την ώρα. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φοβήθηκαν τα παιδιά σου.
Ήμουν τόσο χαρούμενη όταν άκουσα ότι θα έρθεις στο σχολείο για την επανένωση με τους συμμαθητές σου . Αλλά μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να σε δώ. Λυπάμαι που σου προκαλούσα αμηχανία καθώς μεγάλωνες. Βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα δυστύχημα, και έχασες το μάτι σου... Ως μητέρα, δεν μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι... Έτσι σου έδωσα το δικό μου... Ήμουν τόσο περήφανη για τον γιο μου, ο οποίος θα μπορούσε να βλέπει όλο τον κόσμο στη θέση μου... Πάντα θα σε αγαπώ!
Η μητέρα σου"

Ιστορία 2η

  

Μια φορά και ένα καιρό, ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα ρώτησε τον Θεό: «Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος». Και ο Θεός τού απάντησε: «Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει».  

Το παιδί επέμενε:«Ναι, αλλά εδώ στον Παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! Θα νιώθω τόση ευτυχία στη γη;»  Τότε ο Θεός τού είπε: «Ο Άγγελος που έχω διαλέξει για σένα, ο Άγγελός σου, θα σου τραγουδάει όλη την ημέρα. Θα αισθάνεσαι την αγάπη του κι έτσι θα είσαι ευτυχισμένος».

 Και το παιδί ρώτησε:«Και πώς θα καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όταν θα μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους;» «Αυτό είναι εύκολο», του είπε ο Θεός. «Ο Άγγελός σου θα σου λέει τα πιο όμορφα και γλυκά λόγια που έχεις ακούσει ποτέ, και με πολλή υπομονή και φροντίδα θα σε μάθει να μιλάς»!

Και ύστερα το παιδί κοιτώντας τον Θεό ρώτησε: «Και τι θα κάνω, όταν θα θέλω να μιλήσω σε Σένα;»Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε: «Ο Άγγελός σου θα σε μάθει πώς να προσεύχεσαι»!

Και το παιδί είπε: «Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, που είναι κακοί. Ποιος θα με προστατεύσει από τους κακούς;» Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε: «Ο Άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα και αν χρειαστεί να βάλει σε κίνδυνο την ζωή του».

Λυπημένο το παιδί Τον ρώτησε: «Ναι, αλλά πάντα θα είμαι λυπημένος, γιατί δε θα σε βλέπω πια». «Ο Άγγελός σου θα σου μιλάει συνέχεια για Μένα και θα σε διδάξει τον τρόπο που θα μπορέσεις να γυρίσεις πάλι σε Μένα. Έτσι και αλλιώς δεν θα σου λείψω ποτέ, αφού θα είμαι πάντα δίπλα σου», η απάντηση του Θεού. 

Τη συγκεκριμένη στιγμή επικρατούσε απόλυτη γαλήνη στον Παράδεισο και οι μακρινές φωνές από τη γη είχαν ήδη ακουστεί. Το παιδί βιαστικά ρώτησε: «Θεέ μου, αν πρέπει να φύγω τώρα, πες μου το όνομα του Αγγέλου μου!»

Και ο Θεός απάντησε: «Τον Άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα. Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα αντικρίσεις, φτάνοντας στη γη. Το όνομα του Αγγέλου σου δεν είναι τόσο σημαντικό… Θα τη φωνάζεις απλά «μαμά!»   (Π. Κοέλιο)

Ιστορία 3η
  

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα. ''Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς'', μου είπε μια, ξαφνιάζοντάς με. "Η ζωή είναι πολύ σύντομη. Αφιέρωσέ της χρόνο..."

"Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ!!!", της είπα έντονα.

"Το ξέρω. Εξίσου, όμως, αγαπάς κι εκείνη..."

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω, σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

''Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;'' με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων. 

"Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί", της απάντησα. "Οι δυο μας μόνοι... Τί λες;"

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: "Θα το ήθελα πολύ..."

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού... Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε γιορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

"Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν'', μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. "Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας!"

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο, όχι από τα πιο ακριβά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν η πρώτη κυρία της χώρας!

Μόλις καθίσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που "έπιαναν" τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες. Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

"Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός. Θυμάσαι;"

"'Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη", απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος, είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

"Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση", μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Τη φίλησα, την αγκάλιασα...

"Πώς πήγε το ραντεβού;" θέλησε να μάθει η γυναίκα μου, μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

"Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα..", της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα, η μητέρα μου "έφυγε" από ανακοπή καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα...

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

"Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!"

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως "ΣΕ ΑΓΑΠΩ''...

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν...