Ο ύμνος της αγάπης (Απόστολος Παύλος)

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.

καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι.

καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,

οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν,

οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·
 
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

                                                                                                                          (Α΄ Κορινθίους, ιγ΄ 1 - 7)

Απόδοση στη Νεοελληνική:



Αν με άνεση μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, τότε μοιάζω με την κούφια χάλκινη λαμαρίνα και το κύμβαλο που μόνο θόρυβο και φασαρία κάνει...

Και αν είμαι προφήτης, και αν γνωρίζω καθαρά όλα τα θεικά μυστικά και όλη τη σοφία και τις γνώσεις των ανθρώπων, και αν έχω τόση πίστη ώστε ακόμα και βουνά να μετακινώ, όμως δεν έχω στην καρδιά μου αγάπη, είμαι ένα τίποτα...

Και αν μοιράσω όλα τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς, και αν το σώμα μου παραδώσω στη φωτιά του μαρτυρίου, μέσα στην καρδιά μου όμως δεν έχω αγάπη, τίποτα δεν κερδίζω...

Όποιος έχει αγάπη έχει και πλατιά καρδιά και γύρω του σκορπίζει την καλωσύνη. Όποιος έχει αγάπη δεν ζηλεύει. Όποιος έχει αγάπη δεν κομπάζει φαντασμένος, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια, δεν φέρεται άπρεπα. Όποιος έχει πραγματική αγάπη δεν ζητά μόνο το δικό του καλό, δεν θυμώνει, δεν βάζει στο μυαλό του το κακό... Λυπάται όταν γίνονται αδικίες και χαίρεται όταν φανερώνεται η αλήθεια...

Η αγάπη όλα τα σκεπάζει, όλους τους συμπαθεί, πάντοτε ελπίζει το καλό και όλα με χαρά τα υπομένει. Η αληθινή αγάπη δεν χάνει ποτέ την αξία της. Μένει πάντα αιώνια και δυνατή!